Αν ένας 70χρονος μπορεί να διασχίσει τον Ατλαντικό με κουπί, ίσως αυτό να απαντά αυτομάτως στο ερώτημα «μήπως είμαι πολύ μεγάλος για να ασχοληθώ με το καγιάκ;». Εν τέλει, υπάρχει συγκεκριμένο ηλικιακό φάσμα που να θεωρείται κατάλληλο για να ξεκινήσει κανείς την ενασχόληση με το σπορ; Ή μήπως το κύριο ερώτημα δεν θα πρέπει να επικεντρώνεται στην ηλικία αλλά στο πώς το καγιάκ μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας;
Το 2017, στα 70 του χρόνια, ο Πολωνός Aleksander Doba διέσχισε τον Ατλαντικό για 3η συνεχή φορά, από τo New Jersey των ΗΠΑ μέχρι τη Γαλλία. Είχαν προηγηθεί άλλες δύο διασχίσεις το 2011 από τη Σενεγάλη στη Βραζιλία και το 2015 από την Πορτογαλία στη Φλόριντα. Ο Doba δυστυχώς απεβίωσε το 2021 σε ένα εγχείρημα μακριά από τη θάλασσα, αυτή τη φορά κυνηγώντας την κορυφή του Κιλιμάντζαρο. Το αποτύπωμα του βίου του, όμως, σφραγίστηκε ως ένα φωτεινό παράδειγμα ενθάρρυνσης και μη παραίτησης, ως μια αφιέρωση του ίδιου του εαυτού στον σαγηνευτικό κόσμο της περιπέτειας, όπου αξεδιάλυτα τυλίγονται οι αντιξοότητες και τα απρόοπτα με τη θέαση των πιο όμορφων εικόνων στην καρδιά του φυσικού κόσμου.
Φίλοι χωρίς εμπειρία από καγιάκ, γύρω στα 50 ή μεγαλύτεροι και χωρίς ιστορικό αθλητισμού, συχνά με ρωτούν «μήπως είναι μεγάλοι σε ηλικία για να ασχοληθούν με το σπορ». Το βλέμμα τους αστράφτει καθώς φαντάζονται τον εαυτό τους να ταξιδεύει στην ανοιχτή θάλασσα με ένα όμορφο κωπήλατο σκάφος αλλά για κάποιον λόγο νιώθουν ότι ίσως η ηλικία, σε συνδυασμό με τη μη πρότερη ενασχόληση με κάποια μορφή άθλησης, να θέτουν κάποιους περιορισμούς. Τότε, αναφέρω συνήθως την περίπτωση του Doba, η οποία δεν είναι μάλιστα η μοναδική. Τις μέρες που γράφεται αυτό το άρθρο (Ιανουάριος 2023), μία ακόμα διάσχιση του Ατλαντικού με ocean kayak βρίσκεται εν εξελίξει, από τη Νότια Αφρική με προορισμό τη Βραζιλία, αυτή τη φορά από τον 53χρονο Νοτιοαφρικανό Richard Kohler. Πέρα, όμως, από αυτά τα ομολογουμένως ακραία εγχειρήματα, από αθλητές που είχαν ήδη στα χέρια τους χιλιάδες κωπηλατικά μίλια, πολλές είναι οι περιπτώσεις ανθρώπων που έπιασαν για πρώτη φορά κουπί στα 50 τους ή και σε μεγαλύτερη ηλικία και συνέχισαν σταθερά για τα επόμενα, πολλά χρόνια της ζωής τους, σε μικρές, ημερήσιες πλεύσεις ή και σε μεγαλύτερα ταξίδια, με διασχίσεις στο ανοιχτό πέλαγος.
Αποκτήστε τώρα το δικό σας Rebel, όπως ακριβώς το έχετε ονειρευτεί.
Σύμφωνα με μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την ACA, οι καγιάκερ στις ηλικιακές κατηγορίες των 55-65 και 65+ αντιπροσωπεύουν ένα ποσοστό που κυμαίνεται αθροιστικά γύρω στο 10-11%. Αυτό στην Αμερική, που υπάρχει πολύ δυνατή παράδοση ενασχόλησης με το σπορ του θαλασσίου καγιάκ από πολύ μικρότερες ηλικίες. Χωρίς να έχω υπόψη μου κάποια έρευνα γύρω από την ελληνική πραγματικότητα, θα τολμούσα να υποθέσω, από τα εμπειρικά δεδομένα και μόνο, ότι εδώ σε εμάς οι καγιάκερ ηλικίας μεταξύ 55 και 65+ αντιπροσωπεύουν ένα ποσοστό που υπερβαίνει το 20% ή ίσως και το 30% επί του συνόλου. Πέρα από τα νούμερα, όμως, αυτό που έχει σημασία είναι ότι πολλοί άνθρωποι επέλεξαν συνειδητά να ασχοληθούν με το καγιάκ σε μία πιο ώριμη ηλικία, γεγονός που άλλαξε τη ζωή τους θεαματικά προς το καλύτερο.
Άνεση. Είναι τέτοια η φύση, ο σχεδιασμός και η φιλοσοφία του καγιάκ που το καθιστούν ένα φιλικό μέσο ακόμα και για ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, ακόμα και αν δεν έχουν αθληθεί ποτέ στο παρελθόν. Η κωπηλάτηση ενός καγιάκ δεν απαιτεί μεγάλη μυϊκή δύναμη. Είσαι καθιστός και το γεγονός ότι επιπλέεις και κινείσαι μέσα στο υγρό στοιχείο αποτελεί μία συνθήκη ιδιαίτερα φιλική για τις αρθρώσεις σου. Εφόσον αποκτήσεις καλές βάσεις, μέσα από μία σωστή, αρχική εκπαίδευση στις βασικές τεχνικές, θα είσαι πολύ σύντομα σε θέση να κάνεις τις πρώτες σου μικρές εξορμήσεις με άνεση και ασφάλεια. Ακόμα και η ισορροπία στο σκάφος είναι κάτι με το οποίο εξοικειώνεται κανείς γρήγορα και αυτή η αρχική αίσθηση «νευρικότητας», για όσους δεν έχουν ξαναδοκιμάσει καγιάκ ή για όσους προέρχονται από φαρδιά sit-on-top, μετά από μερικές πλεύσεις δίνει τη θέση της στην άνετη, αβίαστη σταθερότητα. Ναι, μπορείς άνετα να επιπλέεις ακίνητος, απολαμβάνοντας το τοπίο ή βγάζοντας φωτογραφίες, ακόμα και σε λίγο κυματισμό, χωρίς να νιώθεις ότι θα τουμπάρεις ανά πάσα στιγμή.
“Αυτή είναι η μαγεία με το θαλάσσιο καγιάκ. Το ίδιο σκάφος μπορεί να ενσαρκώσει με επιτυχία τόσους διαφορετικούς ρόλους.”
Ένας σημαντικός λόγος για να ξεκινήσει κανείς το καγιάκ ακόμα και αν έχει ξεπεράσει τα 60 του χρόνια, ακόμα και αν δεν υπήρξε ποτέ αθλητής στο παρελθόν, είναι ότι η συνύπαρξη με αυτό το κομψό ναυπήγημα μπορεί να γυρίσει το βιολογικό ρολόι πίσω. Να σε κάνει να νιώσεις νεότερος από ποτέ. Είναι καταρχάς απρόσμενα αναζωογονητική η αίσθηση του να γλιστράς στο νερό με ίδιες δυνάμεις και ταυτόχρονα να νιώθεις γύρω σου την αγχολυτική απεραντοσύνη της θάλασσας και τη γοητεία της ακτογραμμής. Να τραβάς δυο-τρεις κουπιές και η μακρόστενη γάστρα σου, αυτή η επιτομή της ναυπηγικής κομψότητας, να πετάγεται μπροστά μαζεύοντας μίλια. Να νιώθεις την ικανοποίηση της επίτευξης, ότι αυτό το γνήσιο σκάφος ανοιχτής θαλάσσης, το κουμαντάρεις και το πηγαίνεις μόνος σου, για ώρες ολόκληρες, χωρίς πανιά, χωρίς μηχανή. Μηχανή είναι το ίδιο το σώμα μας και μάλιστα μία πολύ αποτελεσματική μηχανή, αν την προσέχουμε και αν τη συντηρούμε σωστά. Είναι μια μηχανή που διψάει για άσκηση. Ειδικότερα, η αερόβια άσκηση της κωπηλάτησης ενός καγιάκ, μακράς διάρκειας και σε χαμηλές προς μέτριες εντάσεις, είναι ιδανική για τη βελτίωση της υγείας και της απόδοσης του καρδιοαναπνευστικού μας συστήματος. Είναι πλέον τεκμηριωμένο ότι η αεροβική άσκηση, σε συστηματική βάση, μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τη συνολική σωματική, πνευματική και ψυχική υγεία μας, μειώνοντας κατά πολύ την πιθανότητα εμφάνισης διάφορων ασθενειών. Υπάρχουν, επιπροσθέτως, και ορισμένες σοβαρές ενδείξεις ότι η συχνή αεροβική άσκηση μπορεί μέχρι και να αντιστρέψει τη διαδικασία της γήρανσης σε κυτταρικό επίπεδο.
Τα οφέλη της ενασχόλησης με το καγιάκ σε πιο προχωρημένες ηλικίες πολλαπλασιάζονται αν μοιράζεσαι την εμπειρία και με άλλους ανθρώπους. Είτε κωπηλατώντας κάποιο διθέσιο σκάφος, είτε απλώς συμπλέοντας με ένα αγαπημένο πρόσωπο ή και με κάποια παρέα φίλων, έχοντας ο καθένας το δικό του μονοθέσιο καγιάκ, η κοινωνικοποίηση μέσα από τη συμμετοχή σε μία τέτοια δραστηριότητα στη φύση, επιδρά σαφώς θετικά στην ψυχική μας υγεία. Το 2020 στην Ιταλία, πλέοντας παράκτια της Καλλίπολης, συνάντησα ένα ζευγάρι Ιταλών, γύρω στα 70, που είχαν βγει για την ημερήσια προπόνηση με το διθέσιο καγιάκ τους. Ακτινοβολούσαν τόση ζωτικότητα και τόση νεανική ενέργεια που αν δεν μου το έλεγαν, δεν θα πίστευα ότι βρίσκονται σε αυτή την ηλικία. Μου είπαν ότι έβγαιναν στη θάλασσα σχεδόν καθημερινά, για 1 ώρα, και ότι η κωπηλασία ήταν για αυτούς μία συνήθεια που δεν θα άλλαζαν με τίποτα στον κόσμο.
Αυτή είναι η μαγεία με το θαλάσσιο καγιάκ. Το ίδιο σκάφος μπορεί να ενσαρκώσει με επιτυχία τόσους διαφορετικούς ρόλους. Να εκπληρώσει τόσες διαφορετικές αποστολές. Να φιλοξενήσει στο κόκπιτ του τόσους διαφορετικούς ανθρώπους, ο καθένας με το δικό του υπόβαθρο και τις δικές του ανάγκες. Είτε πρόκειται για αθλητές που κυνηγάνε μεγάλες αποστάσεις στην ανοιχτή θάλασσα και αρχίζουν να αναπνέουν από τα 4-5 μποφόρ και πάνω, σκαρφαλώνοντας μεγάλα πελαγίσια κύματα και σερφάροντας με 9-10 κόμβους στα πρύμα, είτε πρόκειται για ανθρώπους που τώρα, στα 50 ή στα 60 τους, για πρώτη φορά πιάνουν στα χέρια τους κουπί, το καγιάκ θα τους ανταμείψει όλους στο έπακρο, δικαιώνοντας και με το παραπάνω κάθε προσδοκία τους. Με τη φιλικότητά του, με τον πολύπλευρο χαρακτήρα του καθώς και με τις σχεδόν απεριόριστες δυνατότητες εξέλιξης που παρέχει στον κωπηλάτη του. Ανεξάρτητα από την ηλικία, η καλύτερη στιγμή για να ξεκινήσει κανείς το καγιάκ είναι τώρα.
Διαβάστε ακόμη: