Το μόνο καλό από τέτοιες «οδύσσειες» είναι αυτό το συναίσθημα στο τέλος, ότι τα κατάφερες.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πορτοκαλί στρουμπουλό σκαφάκι που με μύησε στον μαγικό κόσμο του sea-kayak.
Ξέρω ότι θα είναι δύσκολο, ίσως και ακατόρθωτο, αλλά πλέον δεν υπάρχει γυρισμός.
Κάθε φορά που το σκάφος αφήνει τη στεριά και γλιστράει στο νερό, η ίδια ανάλαφρη αίσθηση.
Κάτι τέτοιες στιγμές συντονίζεται κάθε κύτταρό σου με τον τόπο, με το βουνό και με το κύμα.
Το κύμα ξεπερνά τα δύο μέτρα ενώ κατά διαστήματα έρχονται και μερικά θηρία στα τρία με τέσσερα.
