Έχοντας συμβιώσει με το Husky για περίπου 50 ημέρες και 100 μίλια, σκέφτομαι πως η Rebel δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο όνομα για αυτό το σκάφος. Πιστό, παιχνιδιάρικο, αθλητικό, δυνατό, γρήγορο είναι μερικά από τα προτερήματά του. Αν είσαι τυχερός και σε ευνοήσει η ζωή να βρεθείς στον δρόμο του, θα σου ανοιχτεί σιγά-σιγά και μέσα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, θα σε οδηγήσει σε ένα μοτίβο μόνιμης αλλαγής και εξέλιξης, όπως άλλωστε θα έκανε και ένα αληθινό husky.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ήταν ένα βραδάκι τέλος του Νοέμβρη, όταν περιμέναμε γεμάτοι ανυπομονησία τον συμπαθέστατο οδηγό της Rebel, να φτάσει και να παραδώσει τα πρώτα μας γροιλανδικά σκάφη. Όλα είχαν γίνει με ταχύτατους ρυθμούς και με απόλυτο επαγγελματισμό, τόσο από τον Άγγελο, όσο και από τη Rebel. Όταν ήρθε η ώρα που ανοίξαμε τα σκάφη, μείναμε όλοι έκπληκτοι και εντυπωσιασμένοι από την ποιότητα κατασκευής τους, με την ανυπομονησία να παραμένει αυτή τη φορά για την ώρα που θα πέσουμε στο νερό.
Από το πρώτο βράδυ που ήρθε το Husky σπίτι, άρχισαν οι μεγάλες εκπλήξεις. Οι ενδοιασμοί μου για την αποθήκευση του σκάφους στο σπίτι εξανεμίσθηκαν αμέσως. Το σκάφος έχει χαμηλό προφίλ και είναι τόσο λεπτό και ζυγισμένο, που παρά τις διαστάσεις του (520εκ. μήκος, 53εκ πλάτος), που μπορεί αρχικά να τρομάξουν, καταλαμβάνει ελάχιστο χώρο για τα δεδομένα του. Συνέχιζα να το επεξεργάζομαι και να ανακαλύπτω πράγματα, που η Rebel, με γνώμονα την πρακτικότητα, προίκισε το σκάφος. Μικρές λεπτομέρειες που έχουν στόχο να κάνουν την παραμονή σε αυτό όσο πιο εύκολη γίνεται. Για τα δικά μου δεδομένα, αν άλλαζα κάτι, θα ήταν μια υποδοχή για μόνιμη εγκατάσταση πυξίδας. Ωστόσο, μπορείς κάλλιστα να τοποθετήσεις μία φορητή πυξίδα με λάστιχα, στο μπροστινό μέρος του ντεκ.
“Δεν θα μπορούσα να βρω χειρότερη μέρα και σημείο για την πρώτη μας γνωριμία εν πλω. Είχε ένα γεμάτο πεντάρι Νοτιά ενώ το σημείο που έπεσα, εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η «μπούκα» του Αιγαίου, με την Κρήτη να βρίσκεται ακριβώς στην ευθεία.”
Το πρωί που το σκάφος θα έπεφτε στη θάλασσα επιτέλους ήρθε, το Husky φορτώθηκε πολύ εύκολα στο αυτοκίνητο λόγω του χαμηλού του βάρους (21kg) και ξεκίνησα για τα νότια της Αττικής. Δεν θα μπορούσα να βρω χειρότερη μέρα και σημείο για την πρώτη μας γνωριμία εν πλω. Είχε ένα γεμάτο πεντάρι Νοτιά ενώ το σημείο που έπεσα, εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η «μπούκα» του Αιγαίου, με την Κρήτη να βρίσκεται ακριβώς στην ευθεία. Προερχόμενος από το διαιρούμενο point 65 με το τεράστιο cockpit, που τα πόδια μπαίνουν σχεδόν τεντωμένα, οι δυο πρώτες μου προσπάθειες για είσοδο στο πολύ πιο στενό cockpit του Husky, δεν στέφθηκαν με επιτυχία. Αυτό έγινε διότι, επηρεασμένος από τον όψη του cockpit, δεν έμπαινα με τον παραδοσιακό τρόπο (κάθομαι στο κάθισμα και με στήριξη στο κουπί, βάζω μέσα τα πόδια ένα-ένα) αλλά προσπαθούσα να εφαρμόσω τον τρόπο εισόδου του ocean cockpit, όπου η ταυτόχρονη εισαγωγή και των δύο ποδιών προηγείται. Όταν άφησα τις καινοτομίες και εφάρμοσα αυτά που ήξερα, τα πράγματα έγιναν πολύ πιο εύκολα από όσο φανταζόμουν, με την είσοδο στο σκάφος να μην με προβληματίζει καθόλου.
Δεν θα ξεχάσω πότε τις δύο πρώτες εντυπώσεις που είχα, μόλις κατάφερα να μπω στο σκάφος και να κλείσω την ποδιά. Η πρώτη είχε να κάνει με την άνεση και το πώς είναι τα πόδια μου στο cockpit. Με ύψος 1,75 και βάρος 82kg το σκάφος το ένιωθα πολύ στενό και εφαρμοστό. Είχα συνηθίσει να απλώνομαι, τα πόδια να μην ακουμπάνε μεταξύ τους και γενικά να υπάρχει μια ευρυχωρία, κάτι που απείχε πολύ από το πώς ένιωθα εκείνη τη στιγμή.
Σαν να έχεις συνηθίσει να τρέχεις με φαρδιές φόρμες και ξαφνικά να φορέσεις ένα στενό κολάν. Τα πόδια μου είχαν κλειδώσει μέσα στο cockpit χωρίς να έχουν την παραμικρή δυνατότητα κίνησης ενώ ένιωθα το ντεκ να είναι στενά συνδεδεμένο με το κάτω μέρος του σώματός μου. Παίζοντας με τα ποδωστήρια κατέληξα σε δύο θέσεις που χρησιμοποιώ μέχρι και σήμερα. Μία πιο αθλητική, που τα πόδια είναι λυγισμένα και τελείως εφαρμοστά, και μια δεύτερη λίγο πιο άνετη, «cruiser», με τα πόδια λίγο πιο τεντωμένα. Χρειάζονται λίγες βόλτες ώστε να συνηθίσεις τη θέση σου στο σκάφος και να καταλάβεις τον λόγο για αυτή την παραχώρηση της άνεσης. Αυτός δεν είναι άλλος, από τον απόλυτο έλεγχο του σκάφους, πάνω και κάτω από το νερό.
“Πρώτη ημέρα στο νερό και στα όρτσα είχα δυο μέτρα κύμα αλλά το Husky ακλόνητο ανέβαινε στην κορυφή του κύματος ταχύτατα και η πλώρη του έσκιζε το επόμενο, σαν ένα τσεκούρι που πέφτει με δύναμη πάνω στον κορμό δέντρου.”
Η δεύτερη εντύπωση μέχρι να κουμπώσω την ποδιά, είχε να κάνει με το ότι, παρόλο που η αρχική αίσθηση ήταν ότι το Husky ήταν κάπως ασταθές και ενώ με χτύπαγαν κύματα που θα μπορούσαν να με ανατρέψουν, μου έδωσε τον απαραίτητο χρόνο για να κουμπώσω άνετα την ποδιά, με ελάχιστό νερό στο cockpit, σε συνθήκες που τα πράγματα θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα. Εκεί ήρθε η ώρα να πιάσω το κουπί και από τις εκπλήξεις περάσαμε στις αποκαλύψεις. Πρώτη ημέρα στο νερό και στα όρτσα είχα δυο μέτρα κύμα αλλά το Husky ακλόνητο ανέβαινε στην κορυφή του κύματος ταχύτατα και η πλώρη του έσκιζε το επόμενο, σαν ένα τσεκούρι που πέφτει με δύναμη πάνω στον κορμό δέντρου. Δεν με άγχωσε ούτε στιγμή, αντιθέτως με γέμισε αυτοπεποίθηση, νιώθοντας πως έχω κάνει την πιο σωστή επιλογή.
Αφού έπαιξα στα όρτσα, ήρθε η ώρα για λίγο surf και μαζί του και οι ανατροπές. Μόλις γύρισα τον καιρό στα πρύμα, χωρίς να κάνω κάτι ιδιαίτερο με το κουπί, το σκάφος σέρφαρε μόνο του. Το χαμηλό προφίλ της πρύμνης βοηθάει στο να πάρει εύκολα την κινητική ενέργεια του κύματος και να σε σερφάρει. Όταν δε άρχισα να βοηθάω και εγώ με το κουπί, το Husky καβάλαγε το κύμα πιάνοντας ταχύτητες που εγώ τουλάχιστον δεν ήμουν εξοικειωμένος και από φόβο το ανέτρεπα. Την πρώτη φορά λοιπόν που βρέθηκα ανάποδα στο νερό και πριν ανοίξω την ποδιά για υγρή έξοδο, από περιέργεια πιο πολύ είπα να δοκιμάσω ένα ρολ. Ούτε που κατάλαβα πώς βρέθηκα στην επιφάνεια. Αυτό ήταν! Πρέπει να γύρισα πάνω από είκοσι φορές, ενώ ένα τεράστιο χαμόγελο είχε σχηματισθεί στο πρόσωπό μου. Τώρα που το σκέφτομαι, δεν έχει υπάρξει φορά που να μην πέτυχε το ρολ όλες αυτές τις ημέρες, ακόμα και όταν τα έκανα όλα λανθασμένα. Η ευκολία της επαναφοράς είναι αναμφισβήτητη, με το Husky να διορθώνει ό,τι χρειάζεται και να σε προκαλεί συνέχεια να δοκιμάζεις νέα πράγματα.
Από εκείνη την ημέρα έκλεισα 100 μίλια δοκιμών με όλους τους καιρούς και θα μπορούσα να γράφω ώρες για τα συμπεράσματά μου. Αξίζει όμως μια αναφορά στη μέρα που μαζί με τον Κωστή και τον Αντρέα αποφασίσαμε να δοκιμαστούμε σε ακραίες συνθήκες στην κακοκαιρία Carmel, με ριπές ανέμου που έφταναν τα 8 μποφόρ. Διαλέξαμε ένα ασφαλές σημείο και αναλύσαμε το πώς θα διαχειριστούμε την κατάσταση, τους πιθανούς κινδύνους, οτιδήποτε θα μπορούσε να πάει στραβά και κάναμε την είσοδο στο νερό. Ήταν και η πρώτη φορά που γεννήθηκε μέσα μου μια μικρή αμφιβολία. Αυτό γιατί όταν ο αέρας ερχόταν στα πλάγια του σκάφους, αδυνατούσα να κρατήσω πορεία και αργά ή γρήγορα ερχόταν η ανατροπή. Τα παιδιά, όπως πάντα, με βοηθούσαν και με συμβούλευαν να αρχίσω να παίζω με τις θέσεις του skeg αλλά τίποτα, ό,τι και να έκανα, το σκάφος το ένιωθα ακυβέρνητο. Παρόλο που καταλάβαινα ότι οι συνθήκες ήταν ακραίες, με είχε γεμίσει με τόση σιγουριά στις άλλες περιπτώσεις, που δεν μπορούσα να καταλάβω τι έκανα λάθος.
Τα θρυλικά Rebel διαθέσιμα τώρα για δοκιμή και αγορά σε Ελλάδα και Κύπρο
Το βιβλίο παραγγελιών του 2024 άνοιξε!
Επικοινωνήστε μαζί μας για την παραγγελία σας.
Βγήκα πολλές φορές και όποτε έβρισκα ευκαιρία έπαιζα με τον αέρα. Πράγματι, διαπίστωσα μια αδυναμία να κρατήσω πορεία, με τον καιρό στη μπάντα. Ξεκίναγε με αέρα εντάσεως 3 με 4 μποφόρ και όσο αυξανόταν η ένταση μεγάλωνε και το πρόβλημα. Όλα αυτά μέχρι που αποφάσισα να δοκιμάσω φορτία στο σκάφος.
Ξαφνικά έγινε το θαύμα…
Με βάρος 3 με 4 κιλά στο πίσω ταμπούκι και 1 με 2 στο μπροστά, το σκάφος μετατρέπεται σε τρένο. Συνεχίζει να έχει την αρχική του δυναμική αλλά σίγουρα χάνει λίγο από τη σπιρτάδα του, δίνοντας μια πιο βαριά αίσθηση, λες και κάποιος το βιδώνει στο νερό. Το skeg δουλεύει υπέροχα και με τις απαραίτητες διορθώσεις, κανένας καιρός δεν σε προβληματίζει. Το surf συνεχίζει να είναι απολαυστικό αφού αρκεί πια μια μικρή διόρθωση με το κουπί για να αλλάξει πορεία πάνω στο κύμα, εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο. Διαθέτει πλέον μια ακλόνητη σταθερότητα που σε τίποτα δεν θυμίζει την αρχική, χωρίς φορτίο, αίσθηση του σκάφους. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι με φορτίο και χωρίς, είναι δύο διαφορετικά σκάφη. Ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες ή την εμπειρία του κωπηλάτη, μπορεί να μεταμορφωθεί, προσφέροντάς του ασφάλεια και σταθερότητα σε όλους τους καιρούς.
“Όταν το φορτώσεις, θα διαπιστώσεις πως εκείνο το κουτάβι, που γεμάτο ενέργεια πήδαγε από εδώ και εκεί, μετατρέπεται σε ένα πιστό, εκπαιδευμένο και δυνατό σκυλί εργασίας, με μάτι που γυαλίζει, έτοιμο να υπακούσει εντολές στις πιο δύσκολες συνθήκες.”
Το Husky θέλει τον χρόνο του. Πρέπει να δοκιμάσεις πράγματα μαζί του και να πειραματιστείς. Με το καιρό θα σε εμπιστευτεί και θα ξεδιπλώσει όλες του τις αρετές. Θα σε εξελίξει ραγδαία και δεν θα σου αρνηθεί τίποτα. Θα κάνει μαζί σου τα πάντα και θα τα κάνει καλά. Χωρίς φορτίο είναι το απόλυτο playboat. Θα σε μάθει να διευρύνεις τα όριά σου με ασφάλεια. Όταν το φορτώσεις, θα διαπιστώσεις πως εκείνο το κουτάβι, που γεμάτο ενέργεια πήδαγε από εδώ και εκεί, μετατρέπεται σε ένα πιστό, εκπαιδευμένο και δυνατό σκυλί εργασίας, με μάτι που γυαλίζει και κεντράρει τον απέναντι κάβο, έτοιμο να υπακούσει εντολές στις πιο δύσκολες συνθήκες. Όταν με το καλό φτάσει και «λυθεί», είναι έτοιμο πάλι να αρχίσει το παιχνίδι. Αυτό το παιχνίδι που θα προσφέρει γαλήνη, αρμονία και το πιο πλατύ χαμόγελο σε αυτόν που το επέλεξε.
Και το ταξίδι έχει πια αρχίσει!
