Δεν υπάρχει, ίσως, μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να βλέπεις μία ομάδα να εργάζεται αρμονικά, με ρυθμό, συντροφικότητα, αυταπάρνηση και χαμόγελο για έναν καλό σκοπό. Και οι δύο ομάδες στο νησί, που συνεργάστηκαν σε αυτή την κοινή εκστρατεία ενημέρωσης, η δική μας, το South Evian Gulf team, από θαλάσσης, και το Be My Hero από τη στεριά, έδωσαν, όπως πάντα, τον καλύτερο τους εαυτό, με τον αριθμό των 231 νέων εθελοντών δοτών μυελού των οστών να ξεπερνά τις προσδοκίες όλων μας. Πέρα από τους αριθμούς, όμως, αυτό που μας ενδιαφέρει εξίσου είναι να θεμελιωθούν γερές βάσεις αλληλεγγύης, να χτιστεί μία ισχυρή συλλογική συνείδηση, σαν ένα δυνατό συνεκτικό υλικό ανάμεσα σε όλους τους απλούς, φιλότιμους ανθρώπους του μόχθου, σε αυτούς που «τραβάνε κουπί» καθημερινά, συνθήκη αναγκαία για μια κοινωνία ισότητας και ανθρώπινης ποιότητας ζωής για όλους. Ως ομάδα, έχουμε ήδη προγραμματίσει τα επόμενα εγχειρήματα, που πάντα αποτελούν το πιο δυνατό κίνητρο για να μη σταματάς ποτέ να κινείσαι.
Κανείς από μας δεν γνωρίζει πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος τού δότη μυελού των οστών, παρά μόνο αν βρεθεί σε αυτή τη δύσκολη θέση, να περιμένει κάποια βοήθεια από τους συνανθρώπους του. Γι’ αυτό και εμείς θέλοντας να στηρίξουμε τον εθελοντισμό και να στείλουμε ένα μήνυμα ζωής μέσα από την αγάπη μας για την κωπηλασία, αποφασίσαμε να κάνουμε τον περίπλου της Τήνου. Για εμάς άλλες τρεις υπέροχες μέρες, 40 ναυτικά μίλια, γεμάτα περιπέτεια, κούραση αλλά και μαγικές εικόνες. Κάποια παιδιά όμως, ίσως να μην έχουν αυτή την ευκαιρία στη ζωή. Γι’ αυτό στο κουπί της ζωής χρειάζεται δύναμη.
Η πυξίδα στο σκάφος του Άγγελου δείχνει ότι οι πλώρες μας γύρισαν πορεία στο βορινό κομμάτι του νησιού.Τα ήρεμα νερά μας αφήνουν να απολαύσουμε την απόκρημνη και άγρια ακτή και να την περάσουμε χωρίς απρόοπτα. Θαρρείς κι έκαναν συμφωνία ο καιρός και το Αιγαίο και βγάζοντας τον καλό τους εαυτό πρόσκαιρα μας δώσαν την άδεια να δούμε αυτά που τις περισσότερες φορές κρατούν φυλαγμένα μακριά απ΄ το ανθρώπινο μάτι.
Στην άλλη πλευρά του νησιού κάποιες άλλες συμφωνίες μεταξύ ανθρώπων δημιουργούνται. Κάποιοι άνθρωποι δηλώνουν την πρόθεσή τους να βοηθήσουν κάποιον συνάνθρωπο που δεν γνωρίζουν, αδιαφορώντας για το χρώμα, τη γλώσσα ή τη θρησκεία του.
Και εμείς, πέντε κωπηλάτες, ολοκληρώνουμε τον περίπλου του νησιού σαν υποστήριξη στο έργο του εθελοντισμού, στη δωρεά μυελού των οστών.
Φτάνοντας στο λιμάνι της χώρας μετά από τρείς μέρες συναντάμε την ομάδα που πάλεψε για να φέρει τους εθελοντές και μαθαίνουμε τα καλά αποτελέσματα της προσπάθειας.
Ήταν ένα τριήμερο καλών συμφωνιών της φύσης και του πνεύματος, Αγίου και θνητού.
Περίπλους της Τήνου. Μια σκέψη που μας «απασχολούσε» για αρκετό καιρό. Ένα νησί μοναδικό που ξεχωρίζει όχι μόνο για τις φυσικές ομορφιές του αλλά κυρίως για αυτή την ενέργεια που το περιβάλλει, μια ενέργεια που μόνο όσοι το έχουν επισκεφτεί μπορούν να νιώσουν.
Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε μια αγωνία για τον καιρό που θα επικρατούσε το τριήμερο, μιας και ξέραμε ότι το νησί είναι επιρρεπές στον άνεμο… και οι αρχικές προγνώσεις δεν ήταν πολύ αισιόδοξες. Τελικά πριν ξεκινήσουμε οι προγνώσεις έδειξαν τον καιρό να «μαλακώνει» και έτσι με αναπτερωμένο ηθικό ξεκινήσαμε τις ετοιμασίες.
Παρασκευή πρωί μετά την άφιξη του Σωτήρη και του Φώτη η ομάδα είναι σύσσωμη με τα καγιάκ έτοιμα να αγγίξουν το νερό. Επιτέλους! Ο Άγγελος, ο Γιάννης και εγώ είχαμε φθάσει ήδη από την Πέμπτη και δεν κρατιόμασταν μπροστά στη θέα του γαλήνιου Αιγαίου που μας περιέβαλε. Απόπλους λοιπόν από την παραλία στην Αγκάλη, κοντά στο λιμάνι, με προορισμό την Κολυμπήθρα. Η θάλασσα ήταν «λάδι» και δεν έχασα ευκαιρία να εξασκήσω τις αλιευτικές μου δεξιότητες. Το ψαράκι της συρτής δεν άργησε να με βγάλει ασπροπρόσωπο και ένα μελανούρι περίπου μισό κιλό ήταν ήδη μέσα στο κόκπιτ του καγιάκ, όπου μετά από λίγη ώρα ακολούθησε άλλο ένα! Μετά από κάμποση ώρα φθάσαμε στην Κολυμπήθρα όπου θα διανυκτερεύαμε αφού βέβαια η παραδοσιακή ταβέρνα στην άκρη της παραλίας μας… βαρυστομάχιαζε!
Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε πάλι με σπάνιες για το νησί καιρικές συνθήκες. Εκεί που ανησυχούσαμε για τους αέρηδες, πλέον μας απασχολούσε η αποπνικτική ζέστη που μας ταλαιπωρούσε. Επόμενος σταθμός Πάνορμος, διάλειμμα για λίγο και κουπί πάλι με προορισμό τα Υστέρνια όπου θα συναντούσαμε φίλους της ομάδας, τον Μιχάλη, τον Γιάννη και τη Βάσω και θα διανυκτερεύαμε όλοι μαζί για να μας συνοδεύσουν στο τελευταίο σκέλος, την τρίτη μέρα, μέχρι το λιμάνι.
Ξημέρωμα Κυριακής και το σκηνικό είναι αρκετά διαφορετικό σε σχέση με τις δύο προηγούμενες μέρες, πράγμα που απέτρεψε τα παιδιά από το να συμπλεύσουν μαζί μας -πέρα από ένα μικρό κομμάτι για τον Μιχάλη στον τερματισμό. Ο βοριάς που έπνεε, «κατέβαινε» από τα ορεινά του νησιού με τέτοια ορμή που το νησί δικαιολόγησε έστω και καθυστερημένα τη φήμη του. Έπρεπε να είμαστε προσεκτικοί και να κινούμαστε πλέοντας ο ένας κοντά στον άλλο κι ελέγχοντας πάντα τον διπλανό μας. Η αλήθεια είναι ότι δεν νομίζω να αγχώθηκε ιδιαίτερα κανείς από την ομάδα, πώς θα μπορούσαμε άλλωστε έχοντας έναν φύλακα-Άγγελο να πλέει ανάμεσά μας.
Νωρίς το μεσημέρι πλέουμε προς την είσοδο του λιμανιού όπου μας υποδέχεται το σκάφος του Ναυτικού Ομίλου Τήνου. Στην προβλήτα του παλιού λιμανιού η υποδοχή από την ομάδα του Be My Hero ήταν πραγματικά συγκινητική. Για έναν τέτοιο σκοπό θα κάναμε το νησί όσους γύρους χρειαζόταν!
Αν θα έπρεπε να διαλέξω κάποιες στιγμές από το τριήμερο expedition, σίγουρα η μία θα ήταν ο μικρός καταρράκτης στη βορινή πλευρά του νησιού προφανώς από κάποια πηγή… (το ζεστό νερό του προκάλεσε διχασμένες απόψεις αλλά τελικά όλοι συμφωνήσαμε ότι ήταν ζεστό λόγω της πορείας του στους βράχους) και φυσικά ο συντονισμός της ομάδας και το ομαδικό πνεύμα που υπήρχε διαρκώς μεταξύ μας. Με τέτοια παρέα, πραγματικά, κάθε θάλασσα, κάθε διαδρομή μοιάζει… μικρή!
Μπορεί ένας άνθρωπος να αλλάξει τη ζωή του; Μπορεί ένας άνθρωπος να επιθυμεί και να ονειρεύεται σαν παιδί ακόμα και μετά τα πενήντα του χρόνια; Η απάντηση είναι ότι ναι μπορεί! Φτάνει να το πάρει απόφαση! Αυτή η απόφαση είναι που με οδήγησε να ασχοληθώ με το θαλάσσιο καγιάκ. Και το αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν και αυτό το υπέροχο τριήμερο ταξίδι στο γοητευτικό νησί της Τήνου με τα παιδιά της ομάδας.
Όλοι μαζί πραγματοποιήσαμε τον περίπλου του νησιού βιώνοντας κάθε φορά πρωτόγνωρα συναισθήματα. Απόλαυση, περιπέτεια, συντροφικότητα!
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συνοδοιπόρους μου, τον Άγγελο, τον Γιάννη, τον Κώστα και τον Σωτήρη και να τους πω ότι αδημονώ για το επόμενο ταξίδι μας.
Σε κάθε αποστολή υπάρχουν ρόλοι και ο καθένας συνεισφέρει με τον δικό του τρόπο. Η ευθύνη της υποστήριξης πιάνει όλα τα επίπεδα, όπως π.χ. τον συντονισμό των κωπηλατών με την τοπική κοινωνία μέχρι το να νιώθουν όλοι στην ομάδα ότι υπάρχει κάποιος που θα είναι δίπλα τους ό,τι και να συμβεί.
Έτσι υπάρχουν λεπτομέρειες στην οργάνωση που παρότι δεν φαίνονται, υπάρχουν και είναι εκεί. Όσο λιγότερο εμφανίζεσαι, τόσο ξέρεις πως αυτές οι λεπτομέρειες έχουν κάνει τη διαφορά.
Καθώς εκ των πραγμάτων δεν υπήρχε ανάγκη ή υποχρέωση θαλάσσιας υποστήριξης, τα πράγματα θα έλεγε κανείς ότι ήταν λίγο πιο απλά. Όμως λόγω της απόφασης που είχαμε πάρει να κινηματογραφεί το εγχείρημα, η ομάδα υποστήριξης και η ομάδα της παραγωγής του βίντεο έγιναν ένα! Έπρεπε να βρεθούμε με τους κωπηλάτες όσες περισσότερες φορές ήταν εφικτό, όχι μόνο στο ημερήσιο διάλειμμά τους, αλλά και σε σημεία κατάλληλα για την κινηματογράφηση.
Μελετήσαμε εκτενώς όλη την ακτογραμμή της Τήνου και μας εξέπληξε το γεγονός ότι τα σημεία που μπορούσαμε να τους ακολουθήσουμε ήταν μετρημένα. Ευτυχώς είχαμε στη διάθεσή μας το τετρακίνητο SUV του Σωτήρη, που μας επέτρεψε να πάμε σε μέρη που δεν πηγαίνει συμβατικό αυτοκίνητο. Είναι εντυπωσιακή η μορφολογία του νησιού και καθόλου τυχαίες οι ονομασίες που έχουν δώσει, όπως π.χ. το Δύσβατο. Επίσης φαίνεται αρκετά οξύμωρο αλλά υπήρξαν φορές που χρειαζόταν οι κωπηλάτες να μας περιμένουν για να φτάσουμε στο επόμενο σημείο συνάντησης.
Σημασία έχει πως παρόλες τις δυσκολίες που συναντήσαμε για να ακολουθούμε τους κωπηλάτες, ήμασταν εκεί. Και νομίζω πως αυτό μας κάνει ομάδα, να ξέρουμε όλοι ότι μπορούμε να βασιστούμε ο ένας στον άλλο, να ακολουθούμε όλοι μαζί και ξεχωριστά τον σκοπό που έχουμε σε κάθε αποστολή.
Διαβάστε ακόμη: